Bakýþlarýn bir þehrin çöküþüne benziyor
Deprem deprem yayýlýyor küskün yüzüne
Islanýyor menekþe kokulu hatýralar
Kabuðuna sýðmayan okyanus dalgalarýn
Kasýrga hýrçýnlýðýyla çakýlýyor gözlerine
Bir dirhemlik gülsün yüzün gül fidem
Yalnýzlýk uðulduyor içinin derinliði
Titriyorsun
Kör býçak olup çakýlýyorsun aklýma
Ölüm gibi ansýzýn
Saklama kanatlarýný semalardan
Demirle özgürlüðü içine
Seni sevenlere- sevip gitmeyenlere
Ölümsüz aþklar perçinle
Martý kanatlarýndan
Hani bir zamanlar…
Býçkýn gülüþler toplardý nar dudaklarýn
Dur durak bilmezdi o kýsrak sevdan
Ormanlar tutuþtururdu kývýlcým bakýþlarýn
Dörtnala koþardýn vuslata
Köpük köpüktü þelale akýþlarýn
Bent etmiþtin kendine serkeþ kederleri
Firkatin elleri dokunmazdý saçlarýna
Þimdi öyle biçare durup karþýmda
Beni çaresiz eyleme gül fidem
Nicedir oturmuþ göðsüne dað suskunluðun
Habersizce vurulmuþsun
Kýrýlmýþsýn en ince yerinden
Týpký soðuk bir mermere benzer duruþun
Oysa bütün hüzünlere kapalý
Þen þakrak bir þarkýydý güne doðuþun
Biliyorum, seni bir baþýna koyup
Sessizce geçip gidiyorlar bir bir
Sen bakakalýyorsun
Yýka avuçlarýndaki hüznü bitsin karanlýklarýn
Yeniden doð baki güneþlerle
Bak, onca masum çocuk, onca sevdalý yatýyor
Göçük altýnda tuz buz
Sabýr dile göz pýnarlarý kurumuþ annelere
Gün gelir her þey biter
An biter- gün biter- ömür biter
Gün gelir sevdalar da biter
Gidenlere gitme diyemiyorsun
Ellini uzatsan da ardýndan
Dokunup tutamýyorsun
Býrak, çekip ellerini üstünden gitsinler gül fidem
Asýl sevdikleri sen deðildin
Yürekleri katý- yüzleri karaydý
Ne sevdalarý- ne aþklarý
Rüzgârýn aðzýndaydý
Yalandý!
29/10/2011/N_Erol