Oysa parmaksýzdý balýk krakerler,
Tetiðe basamazlardý.
Ve bunu biliyordu tüm baykuþlar kor gecede.
Gölgelerden parmaðýma taktýðým kelepçeyle
gidiyordu HAYAT....
Unutmuþum,
balýklardan da unutkandý baykuþlar.
Mayýnlara inat
uzattým kaderimin haritasýný boynuna.
Binlerce cam kýrýðý kahkahada çekildi saçlarýmýn damarlarý..
Çakýl taþlarýna mesajlar sarýp yolluyorum Limo’ya,
yorgunluðuma inatla..
Deniz altýna alýrsa dalgayý,
ulaþýr mý dersin mayýnsýz hayata?
Esrik bir ruh baþý büyüyor
kanatsýz martýnýn karnýnda.
Sürekli uçurumlar,
sürekli köprülerden atlatýyorum
üstsüz kabuslarýmý.
Cebimde ondörtlüden bozma bir taban,
kurþun yok, tetik yok bu defa.
Yine de martýlarýn doðumuna
koþsam da yetiþemeyeceðim artýk biliyorum...
Bankýn altýnda gezinen kediyi doyurmaya odaklýydýk o an.
Düþen gaz lambasý ýþýðýmýzdý ,
son sigara düþerken parmaklarýmdan.
Ne zaman sona yaklaþsak
bir baþlangýç büyütüyorduk ya hani denize;
oysa beslediðimiz kediler Limo’yu severdi ,
Limo ise sadece denizi...
Tüm sesleniþlerimiz
AÞK diye baþlayan bir ütopyanýn
tetiðini çekiyordu yalnýzlýða.
Hala tabanlarýmda kýrýyorsun kabuklarýný
ýslanmamýþ derimin.
Kaç kere söyledim adam sana;
saçlarýmý ýslatmak deðil derdim!
Denizle zorum yok,
yaðmurla hele hiç!
Susuþlarýmýz bahaneydi,
söylemlerimizse tüm yangýnlarý büyüttüðün
bir balýk hafýzaya..
Belki de unuttu bizi o,
Deniz kalabalýk sonuçta..
Adýný beyaz buluta baðlayýp
mor iplerle indireceðim,
mavi denize yaðmur diye.
Kekemeydim anlaþýlmadým,
heyecanýmla geri kaldým
ilk part çizgisine.
Bir türlü bana yaðamadýn..
Oysa tümü þizofren repliklerden bir süzgeçti.
Sonda baþlangýcý yakan
bir doðum sancýsý bu
göztorbamda þiþen ..
Sakýn aðlama þimdi
BÝZ BÝZÝ HÝÇ DOÐURMADIK KÝ....
Gülþen Mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.