Hayat,
bir pamuk ipliðinde sallanmaktý
fýrtýnaya paralel...
En çürümüþ aný yutkunurken yaþama açlýðýnda,
zamanýn örümcek aðýnda arafta kalmaktý bazen ...
Fikir ve kalp arasýndaki vagonlara yükleyip düþleri,
ruhunun raylarýnda sürüklemekti güneþe..
Yaðmurda ýslanmayý sevmek,
yalýnayak koþabilmekti caddelerde...
Belki de üþümemek için
kardan maðaralara saklanmaktý hayat...
Ama tipi ortasýnda ellerini cebinde saklayýp ,
üþümekten deðil,
üþütmekten kaçan çocuða sormak lazýmdý;
neydi ki hayat?
yaþamak mý ,
yaþatmak mýydý sýcak olan?
Gülþen Mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.