Yok oluþlar kahrediyor insaný
Neye baksam neye elimi atsam sen
Her þeyin içinde,
Gördüklerimde, göreceklerimde,
Gökyüzünün en karanlýk halinde,
Çocuklarýn gülümsemesinde,
Ýçimdeki boþlukta,
Yine sen varsýn sen…
Canýmý acýtmazdý belki amansýz gidiþin
Yüreðimden vurmazdý hiçbir þey
Sen
Yürüdüðüm yol
Ýçtiðim su
Soluduðum hava
Yokluðundan bu yana
Ben
Aðlýyorum hala !
Ne zaman gelecek diye beklemiyorum artýk
Tren istasyonlarýnda…
Ruhumun içini yakan baðýrýþlarýnda yükselmiyor
Þu karanlýk odamda…
Yakýþtýramýyorum sana ölümü
Bu þehir
Hiç unutturmuyor senli geçen dünümü…
Bir ipe asmak istiyorum
Yaþadýðým ve gördüðümü
Yüreðimde gizlenen
Yaralarým var benim bir sürü
Yakýþtýramýyorum sana ölümü
Sen gittin
Ben bittim
Bir baþkasý alamaz sana ait gönlümü
Bu yazýlanlar
Amansýz gidiþlerin ardýndan yazýlan bir öykü___
21.10.2011