GEL ( Düet)

GEL...

Yüreðim seni çaðýrýrken bir sonbaharda

Hiç düþünmeden

Gel



Yapraklarým kurumadan

Soluksuz nefeslerim artmadan

Benden hiçbir þeyi saklamadan

Gel





Kaybolduðum karanlýklardan çýkar beni

Ayaz gecelerde üþüdüðümde

Sar beni avuçlarýn kanayana dek

Gözlerinin derinliklerinde sakla

Nolur beni unutma





Sonbaharýn hüznü çöktü içime

Nerdesin sevgili

Bir matem havasýdýr içimdeki

Yaðmur damlasý her yanaðýma düþtüðünde

Geleceðinin habercisidir iþte o an

Yüreðim acýyor

Kalbim sýkýþýyor

Nolur sevgili

Nolur gel





Ciðerlerime kadar çektiðim sigara dumanýnda görüyorum seni

Hayalin hiç gitmiyor ki…

Yýldýzlar seni göstermiyor artýk eskisi gibi

Günes de ýsýtmýyor artýk ellerimi

Yoksun ya sevgili

Yoksun …


seni her caðýrdýðýmda gel.



Gel yüregimin üstüne kon

Düslerime ortak ol

Beni düsün, beni yasa, beni anla

Gel yüregimin aglayan yanlarýný

içinde Sakla…





Sen yürek yangýným

Çagirsam gelir misin?





Seni basimin taci gönlümün sultaný yapar

Kalbine bir köprü kurar

Yine sana gelirim… l





Gel Gel Gel …
Sosyal Medyada Paylaşın: