Ýnandýrdý beni yavan dünyanýn bencil sevgisine
Bakir rengi güneþin þevkinin latif yeri avuçlanýrken
Ben bahtýn rüzgârýnýn duldasýnda otururdum
Bu yüzden öksüz çocuk gibiyim
Sonsuz bir karanlýk içinde aklýma kendim geldi
Kendimle kendimi düþündük
Ömrün içinden kaçmak istedik
Kimdir bilmiyorum omuzumdan tutan
Bir bardak su gibi çalkalandý arþ
Nedir ey bora, nedir derdin? Diyemeden
Taaa!
Ortasýndayým mahþer gününün
Ýçimde canhýraþ bir feryat koparýr koparmaz
Sihirli nefes gibi maziyi karýþtýrdý
Ufuklarý sarsan tecelli rüzgârý
Kucaðýmda bir yýðýn meyvesi avuttuðum yýllarýn
Utandým her doðan günden
Piþmanlýðým iðreti bir elbise gibi durur üzerimde
Artýk akisleri sönen bir ses gibiydim
Ýlk kez, isyan etti! Yaradan’a kederim
Ýnanç!
Dost!
Vefa!
Sevgi! Aþk!
Hepsi suni
Hadi de, ben nasýl besleneceðim?
Faziletin þaný þerefi öyle sefil öyle soluk ki
Cancaðýzým bu çað bizim çaðýmýz deðil
Ýnsafý nasýl zapt edeceðim
Ya da unuturum kim olduðunu
Bir gün ucuz bir fahiþe gibi
Bir günah iþlercesine
Kendimi yazan þiiri besteleyeceðim
Hiç iþitilmemiþ beni söyleyeceðim
Mazinin övünceler ile kendimle kendi kendimi kandýracaðým
Beni kandýran insanlar gibi
Yýllardýr kahrýmý çeken sevgi
Hadi çýkar!
Göðsümün kafesinden yüreðimin tutuðu günlüðü
Ben bu gönül günlüðüne yazdýðým sýðmaz akla
Her çileyi bile bile içtim aþk iksirinden
Los ýþýkta, erenlerin kitabýndan aþk okudum
Efsunuyla ilmek ilmek sevgi yazdým
Acýmadým elli yýla gönül nuruyla, i mge i mge sevgi yazdým
O günlerde
Loþ ýþýkta titreþen sevgi çakmaklandýðýnda özümde bir ürperti hissettim
Kalbimin ritmiyle sevginin ritmi buluþtu
Notalar helezonlar çizerek göðün doruðuna yol aldý
O ne güzel huþu idi
O nasýl bir kutsi! Ruhu titrettir
O gümrah! O günlerde kaldý
Bugün!
Nezahetten sadece hissetmek kaldý avuttuðum düþler için
Meþk eden kalpler nezaketten boynun eðmiþ mücrim vaziyette
Kimini, dost kurþunu vurmuþ
Kimi, kalbine uymuþ, aþkla aþký öldürmüþ
Kimi, yorgun gözlerinde nem
Kimi, yitirmiþ latif hitaplarý
Kimi, vazgeçmiþ yalan dünyanýn köhne saltanatýndan
Kiminin, yanýnda da olsan yemende sayýlýrsýn
Evet, hayat sen! Devam et!
Sana olan tutsaklýðým buraya kadar
Vedalaþmamýzýn zamaný geldi
Ben de en az senin kadar suçlu deðil miyim?
Lirik bir þair ayarýnda sözelin çýraðý bile olamadým ben
Dert ettiðin nedir sevgili, biz
Ne, soyluluðun
Ne göðsünde ki, iman!
Ne, sevgi dolu yüreðin
Ne, okuduðun kitap
Ne, yazdýðýn þiir
Kimsenin umurunda deðil bile artýk
Herkes þair, herkes baþtan aþaða þiir
Bu teselli edici özdeyiþ
Tecelli yârenlerden, yârenler tecelliden vefasýz
Dilime düþeni kalbimden geçeni
Hint kumaþý ile göðsüme baðladým
Tan yüreðime aksedince
Mor yakamozla yüzümü yýkadým
Sen! Bana inen son kutsal kitap
Gün düþtü koynuma!
Arþa gebeyim
Bir ben vardýr bende benden içeri
Hayat hattýnda acemi
Teninde yorgun yýllarýn teri, gözlerinde yok feri
Bir aðýr sýzýsý var yeri beli deðil
Göðsünde onmaz can yanýklarý
Ürkünç görünümlü
Mesela ben
Demin
Kör kurþun düþmüþ gecelerden geliyorum
Kusura bakma, kalbim tarumar!
Gözlerim de biraz kirli
Bir yüzden diðer yüze uðrarken bakýþlarým
Merhamet tabelasý sökülmüþ kalplerden geçtim çizik çiziðim!
Büyür gitgide incinmiþliðim
Tek bir söz söyleye bilirim
Uðraþmam boþuna âdem evladýyla
Sevginin ailesini sorguya çektim
Önce beni yoran nefesimi affettim
Yüreðimde ünlem
Akýlýmda soru iþareti
Aþkýmsý bir þey miydi?
Sevgice bir tutkumu
Diyemem
Yüreðime seni söyletmeli
Bundan ötürü
Hüzün, göz çukuruma ekip büyümesi için gözyaþý dökmeyeceðim
Bedbin bir fikir dile getirmem
Gidin! Yüreðimin dibine kadar yolunuz var
Yeter ki talan etmeyin geçtiðiniz yeri
Kimi vicdanýný sorsun? Kimi kalbini Mushafa bassýn!
Sevmek suç ise
Ben, lâl deymeliyim dilime
Yýllarýn yoramadýðý nefes
El kararý bir kalp
Bir ney misali inledi
Bu þiirin sonunda
KAYIP YALDIZ