…zemheri kýþa vurunca; düþlerimi ayakkabýlarýmda gizledim Dörtnala gelirken hayatýmýn isyanvari gülüþleri/ anlamýþtým zaten Mezar sessizliði iþte! Boðuk nefes alýþ-veriþleri boþuna deðildi ya, Ayýracaklardý! Saçlarým aðarmaya baþlamýþtý bile… Kötü günlerdi.
—idamýmý ben istedim yârim! Sen aðlama olur mu?
…tenime batan güneþin yakýcý ýþýnlarý deðildi; Rüzgârýn taþýdýðý nefesindi! Bunu biliyorsun/ benim için sevmek seni düþünmekten baþka bir þey deðildi; Gün geçmiyor ki bedenimdeki ezilmiþ çiçekler filiz vermesin, Yokluðun kýrbaç gibi içimi acýttýkça; anlýyorum, sensizliðin gözkapaklarýmdan doðacak...
—idamýmý ben istedim yârim! Aðladýðýma bakma sen…
…boþ ver beni! Pek ciddiye alma/ artýk anlaþýlamýyorum Günde yirmi beþ sayfa yazýyorum; kendimden kayboluncaya kadar, Hiçbir þeyden emin deðilim! Uykusuz gecelerimden bile þüpheliyim, Ýþte bu bedenin emanetçisi gibi durmam bile edebiyat eseri sayýlabilir…
—aslýnda idamýmý ben istemedim yârim! Sadece yokluðunda Azraili merak etmiþtim…
Emre onbey Sosyal Medyada Paylaşın:
emre_onbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.