VAKIF

VAKIF


Vakýf,
Tek kelime,
Ve ben yardýma muhtaç bir çocuðum,
Ýçimdeki aðlayan deste,
Ben yardým demetinde bir kuyuyum…

…

Bana da uzat elini,
Ah! bu kafesimde ki düþünceli benlik,
Tut sakýn býrakma kalbimi,
Parmaklýklar gri ve sonsuzdur içimde,
Ve içtiðim bebek sütü gözlerin,
Söyle ürperen tenimden þarkýmý,
Edepsiz sokaklarda kaldým ben yine,
Vakýf, maddi hevesiyle periþan birine,
Verir mi o tatlý varlýðýný?
…

Sende vaat ver, bu elemli halime,
Osmanlý duruþunda Haramiler
Yürüdü karanlýk tünelime,
Ve fethettin aman dileyen aklýmý,
Ben küçük bir yavruyum,
Evlat edinin saflýðýmý,

….

Þarap ve yine þarap,
Kaç kulaç attým senin haki suretine,
Güzelliðinden kâinat sorumlu,
Ben hapsoldum dünya tenine…
….

Vakýf,
Tek kelime,
Ve indiðim þaþaanda bir telve,
Sadelik benim kanatlarýmýn altýnda,
Uçmak istiyorum yanýna,
Uzat aydýnlýðýný biraz gölgeme,


….

Yardým dileniyorum senin devletinde,
Ben vakýfta çalýþan birine âþýk oldum,
Ýmdadýma kulak verir mi?
Memuriyette ki iþçiler,
Ameliyatlýðým ben bu halimle,
Dikiþ atýlýr mý kimliðime? Feryat eden hücreler…

…..

Ve yine Kupa Kýzý,
Kaybettiðim kartlar hep kýrmýzý,
Kýrmýzýyý severim,
Ýçtiðim viþne dudaklar,
Soðuk mu yine sol yanýn?
Aralýk ayý hileci,
Yaktý çoktan hanemi, ben kaldým ateþ içinde,
Hadi vâkfa koþ, satýn alsýn hislerimi,
Ben çoktan hazýrým hayrýna,
Hazýrým huzurunda doðmaya,
Ýncelt harap olan þevkimi…


Kefaret
Melek Gürses