CEYLAN

Avcýlar vurdular, parçaladýlar,
Hangi kapýlara varasýn Ceylan?
Soðumasýn diye kurcaladýlar,
Öcümüzde savmaz yarasýn Ceylan.

Makarna istedin, kýrlara koþtun,
Kendi alanýnda haddi mi aþtýn?
Avcýnýn kurduðu tuzaða düþtün,
Ýçimizde savmaz yarasýn Ceylan.

Acaba kaç kiþi acýný duydu?
Seni çocuðunun yerine koydu,
Böyle bir vahþete vicdaný uydu,
Kaçýmýzda savmaz yarasýn Ceylan?

Çanakkalelerde bu millet birdi,
Sonra kanýmýza kim, neden girdi?
Ceylanlarýmýzý topraða serdi,
Nicemizde savmaz yarasýn Ceylan.

Millet ne yaptý ki düþman bildiler?
Irkçýlýkla halký bölüp dildiler,
Yetiþen gençliði kýrýp sildiler,
Gücümüzde savmaz yarasýn Ceylan.

Ýhanet belgesi bitmeyen dizi,
Yýllarca katledip yediler bizi,
Yaktý daðladýlar yüreðimizi,
Acýmýzda savmaz yarasýn Ceylan.

Bir anayasayý yazamýyorsak,
Zulüm düzenini bozamýyorsak,
Zulmedene dahi kýzamýyorsak,
Suçumuzda savmaz yarasýn Ceylan.
01 Ekim 2009
--------------------------------------------------------------------------
CEYLAN’IN HAZÝN ÖYKÜSÜ

Tarih: 28 Eylül 2009 günüydü.
Diyarbakýr’ýn Lice Ýlçesinin bir köyünde yaþýyordu Ceylan. Daha on iki yaþýndaydý. O gün kýrda keçilerin peþinde, çobanlýk yapýyordu. Acýkmýþtý; eve gidip annesine, anne makarna piþir deyip kýra koþmuþtu. O sadece keçilerine çobanlýk yapmanýn derdindeydi. Onun o küçücük yüreði zaten baþka bir þey düþünemezdi. Avcýlarýn pusuda olduðu aklýna bile gelmiyordu. Her þeyden habersizdi. Böyle bir anda bir bomba atardan ateþlenen bomba Ceylan’ýn karnýnda patlamýþ, Ceylan paramparça etrafa saçýlmýþtý. O acýyla feryat eden annesi savcýya koþmuþ ama avcýlardan korkusundan mý neden bilinmez savcý olay yerine gelmiyordu. Anne, Ceylan’ýnýn parçalarýný çalýlardan, aðaç dallarýndan, yerlerden eteðine toplayýp savcýnýn yanýna gitmiþti. Gitmiþti ama avcýlarýn çizdiði kaderi deðiþtirmek mümkün deðildi. Zaten bu olay ne ilk, ne de sondu; bölgenin kaderi.
Sadece bir Ceylan deðil, binlerce ceylanýmýz sað, sol, Alevi, Sünni, Türk, Kürt, azýnlýklar denilerek yýllarca hunharca ayný pusuda gitmedi mi? Yýllardýr ülkemizde çeteler, mafyalar, terör örgütleriyle süren bu vahþetin gerçek yüzünü fark eden aydýnlarýmýz ayný akýbete uðramadý mý?
Ceylan, yýllardýr ülkemizde bu vahþeti sürdüren o köhne kafalarýn ceylanlarýmýza bakýþýnýn özetidir, ana fikridir. Bu vatana, bu millete al Osmanlýdan bu yana kendi içinden ihanet edilmektedir. Önemli olan Yüce Milletimizin bu büyük oyunu görmesi ve o oyunu yýkacak bir kudrete sahip çýkma ilkesidir. Ýdeolojik saplantýlara sapmadan, oturup saðlam bir þekilde düþünelim. Bu ülkenin insanýna ideolojik beyinlerdeki hiç bir güç, bu ülkenin insaný gibi asla sahip çýkamaz. Dirlik arýyorsak, gün birlik günüdür.



Sosyal Medyada Paylaşın: