Ýþlemiþsin ipekten pembe narin bir mendil,
Demiþtin ki aðlarsan göz damlaný buna sil,
Kanattýðýn baðrýma bastým yaptým bir fitil.
Sonra öpüp okþadým þifaymýþ gönderdiðin,
O mendil hep sen koktun iyi oldu verdiðin.
Solmasýn gülüm dedim har oldum dallarýna,
Meðer gülmen yalanmýþ aldandým allarýna,
Yalvarsan da duramam gönülsüz kallarýna.
Muhabbetin pek tatsýz riyaymýþ gösterdiðin,
Anladým merhem diye zehirmiþ her verdiðin.
Altýn kafes gönlüne kalbimi mahkum ettin,
Bunca yýl kahýr çektim artýk insaf et yettin,
Hep kýrýlan cam oldum peki sen bana nettin.
Dokuz köye þan oldu beni her gün yerdiðin,
Bilmem neden yetmiyor bunca cefa verdiðin.
Yandým söndür dedikçe sitemle daha yaktýn,
Tebessümün çaremdi hep kaþý çatýk baktýn,
Ben karþýnda inlerken saçlarýna gül taktýn.
Bir gün içine büyür her gün üzüp gerdiðin,
Sevgin yoksa boncuktur elmas olsa verdiðin.
Sýktý yeter boðmasýn sahte ülfet kemendin,
Bir gün bu aþk ölürse bil ki vebali kendin,
Çünkü deðer vermedin önemli olan sendin,
Vuslat deðil dert elem hep önüme serdiðin,
Bana hepten tuzakmýþ sevgi diye verdiðin.
Diz çökerek yalvardým figaným kar etmedi,
Her günüm zehir zýkkým çilelerim bitmedi,
Kendimi benden çaldýn daha dedin yetmedi.
Kýs kýs gülmenden belli muradýna erdiðin.
San ki çok mutlu etmiþ her ne ise verdiðin.
Canýmdan çok öteydin ecmelimdin enimdin,
Ýlk ve son göz aðrýmdýn didarýmdýn benimdin,
Dalýnda tomurcuktum yaþayan bedenimdin.
Dedim öp de goncamý tenin koksun derdiðin,
Sardým baðrýma battý dikenmiþ her verdiðin.