dua'm acı dua'm kan

Göðün demir yürekliliðinden korkup kaçsan,
pas yaðmurlarýyla ýslanacaksýn belki de baþka adamlarla..
Tanrý’yý uyandýracaksýn belki de
asýrlýk sessiz uykusundan keman çýðlýklarýnla...
Kanýnla ýslanacak topraðýn kendine sýðýnamazken,
derinine kovacaksýn yalan çiçeklerini belki de
baþkalaþacaksýn bir kökün bitimine doðru yavaþ yavaþ...
Kaç rengi intihar ettireyim uðruna
yüzümün beyazýna karýþmýþ yýldýzýna,
ay parçalý ellerimi kestim gittiðinde,
artýk sularýn çekilme intiharlarý var yýldýzlara kazýnmýþ...
Etimin mezarýnda karanlýðým,
öpüþtüm topraðýn kan kýzýllýðýyla,
lal tenimi satsam adýma,
yumuþar mýsýn topraðýma pasýný attýðýnda,
ekimlerde yoðurulup ekinlerde bekle...

Her mum karanlýk getirsin gecene, yaðmuruma.. Her yalan ýþýðýndan karanlýk mumu sersin piyanomun tuþlarýna... Yittim yalanlarýnla öldürdün tanrýmý.. Lal geceme merhaba... Açtým kapýmý gidiþine... ipini çektim zaferimin... ve sesim sustu duam acý... duan kan... duam gölge...
Sosyal Medyada Paylaşın: