Bırakılan Ben

Titriyorum,
çenem kilitlenmiþ konuþmamak için
sýký sýkýya kapamýþ pencerelerini göz bebeklerim...

Dökülüyorum azar azar koparak hýrpalanarak.
Arayýþlarda kalýp terkedilmiþim birçok kere,
bulamadýðým gibi yitirdiklerimin ne olduðunu
varlýklardan bihaber gözyaþlarýmda boðulmuþum.
Gelecekleri beklemekle zamanýmý
küstürmüþüm ve hala da küstürüyorum.
Küstü...
geçmiyor da gelmiyor da...
Kýzýl öfkelerde yoðruluyorum gün sandýðýnýz loþ karanlýðýmda..
Her þey olduðunu bildiklerim
benim yok ettiðim hiçlerdi hep.
Kývrýlýp uzansam gömülüp yanýna
üzerimi yapraklarýnla örter misin?
beni kabul edebilir misin köküne?
Yalaným ben
gerçek olmaya çalýþtýkça zamanýn küstüðü
yalan olmaya çalýþtýkça silüetleþen benlik.
Ýki santimlik zamaným var deðerlendirecek.
Kopuk
yitik
kirli olabildiðince...
40 sudan geçsen
40 bin tövben olsan da arýndýramazsýn içimden...
Teþekkür ederim aldýklarýn için,
býraktýklarýn duvarlarýmda kaldý
sadece birkaç kutu boyayla örtmeye çalýþtýðým duvarlarýmda.
Ama öyle iþlemiþsin ki
arada çýkýp hüznümü acýya çevirebilecek
nitelik kazandýrmýþým sana
bana
küsen zamanla birlikte...
Geri almayacaðým verdiklerim kalsýn dudaklarýnýn arasýnda...
Bir kan patlamalýk ömürsün yanýmda
uçurtmalara baðlayacaðým kanatlarýný
rahat rahat bulutlarýn denizinde yok ol diye...
Sosyal Medyada Paylaşın: