Dua'ya lal yıldız gölgesi

Göðün, demir yürekliliðinden korkup kaçsan,
pas yaðmurlarýyla ýslanacaksýn
belki de baþka adamlarla.
Tanrý’yý uyandýracaksýn belki de,
asýrlýk sessiz uykusundan keman çýðlýklarýnla.
Kanýnla ýslanacak topraðýn, kendine sýðýnamazken.
Derinine kovacaksýn yalan çiçeklerini.
Belki de baþkalaþacaksýn bir kökün bitimine doðru yavaþ yavaþ...

Kaç rengi intihar ettireyim uðruna,
yüzümün beyazýna,
karýþmýþ yýldýzýna.
Ay parçalý ellerimi kestim gittiðinde,
artýk sularýn çekilme intiharlarý var
yýldýzlara kazýnmýþ.
Etimin mezarýnda karanlýðým,
öpüþtüm topraðýn kan kýzýllýðýyla.
Lal tenimi satsam adýma,
yumuþar mýsýn? topraðýma pasýný attýðýnda,
ekimlerde yoðurulup ekinlerde bekle beni...

Her mum karanlýk getirsin gecene,
yaðmuruma.
Her yalan ýþýðýndan, karanlýk mumu sersin piyanomun tuþlarýna.
Yittim.
Yazma.
Yalanlarýnla öldürdün tanrýmý.
Lal geceme merhaba.
Açtým kapýmý gidiþine.
Ýpini çektim zaferimin
ve
sesim sustu
duam acý...
duan kan...
duam gölge...
Sosyal Medyada Paylaşın: