hüzünlü müzikler çalýyor kemanýmda
inleyen bir güfte var, içimde, ruhumda…
yelkovan akrebi sürüklüyor peþinden,
birlikte götürüyorlar ömrümü benden…
acýmasýz hayat, vuruyor gençliðime
en aðýr darbeler iniyor yüreðime yüreðime…
her saniye parçalara ayrýlýyorum
zerrelerim saçýlýyor akbabalarýn önüne…
çarmýða gerilmiþim yüreðimden
ilk çiviler gelmiþ en sevdiklerimden…
sýrtýmý dönünce daðlara yiðitçe
üzerime devrilmiþler haince…
güz vakti, uçurtmalarýn saatiydi
rüzgarlarýmý da çaldýlar bir ihmal zamaný...
yanlýþlar mevsimi iþledim hatalarý
çok þeyleri götürdü, döndüremedim geriye...
sevdalarým da vardý, öyle içten öyle derinden
yitirdim hepsini, yaþarken öldüðüm an…
gökyüzü kadar engin bir bilge
bir gün sordu; peki umutlarýn nerede?
çocukluðuma sakladým dedim, bulamasýn kimseler diye
dedi kaybetme sakýn onlarý, avuturlar seni aðladýðýn gecelerde.
( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.