Gece,
zamaný yarýp geçen bir ýrmak
karanlýðýna karýþýyor karanlýðým
akýyoruz tersine…
girdaplara takýlan düþüncelerim
cankurtaraný eksik bir bilmeceyim.
gece,
dilsiz bir bilge
arkadaþ sessizliðime
sessizce yol alýyoruz düþlere…
çelme yemiþ, düþmüþ düþlerimde
özlemlerim birikmiþ, sinmiþ saç tellerime….
gece,
görmezden gelen bir kör
ay ýþýðý vurunca gizlerime
aralanýyor sýr perdelerim…
yine de gördüklerini söylemiyor
hiçbir zaman gündüzlere….
Gece,
tozu alýnmamýþ bir yüce
silkinse þöyle hafifçe
yýldýzlar saçýlýr, yaðar üstümüze…
yýldýzlarý toplayýp tane tane
vermek isterdim gözbebeðime...
( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.