DÖNMEYECEĞİM SANA
Sönen külü yeniden tutuþtursan
Mecnunu Leylasýna kavuþtursan
Suyu ateþle can ciðer de yapsan
Yeminim var dönmeyeceðim sana
Yastýklarý gözyaþýnla yýkasan
Resimlerime sarýlýp uyusan
Buruþturup acýyla avuçlasan
Yeminim var dönmeyeceðim sana
Bütün dilsizleri dile getirsen
Yaksan gurbeti hasreti bitirsen
Ölsen dünyaya yeniden de gelsen
Yeminim var dönmeyeceðim sana
Her gece yokluðumla vurulsan da
Hasretim üstüne çökse daðlarca
Bensizlik ölüm fermanýn olsa da
Yeminim var dönmeyeceðim sana.
Kaldýrsan göçebelerin göçünü
Maðlup etsen feleðin gücünü
Alsan bütün sevenlerin öcünü
Yeminim var dönmeyeceðim sana.
Büyük bir acýyla yansa da gönlün
Ne sabrýn kalsa ne de tahammülün
Çekilse suyu gönlündeki gölün
Yeminim var dönmeyeceðim sana.
********
Anýlmasýn anýlmasýn ismim seninle
Doksandokuz ismine bin yeminle
Bu acýyý bir ömür çekerim de
Yeminim var dönmeyeceðim sana
**********
Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.