RENGİNİ YİTİREN SOKAK

Burada, bu boþ vermiþlik dünyasýnda
Nefesler kan soluyor.
Hep kahýr, hep kahýr
Rengine sýrt çevirmiþ bir huysuz sokak
Bölünüp çoðalýyor yazýlmamýþ fermanlarla

Gökkuþaðýnýn teðet geçtiði, yýldýzlarýn küstüðü vitrinde
Bakýn ne diyor bir yazý? “Döner býçaðý bulunur.”
“Kasap býçaðý… Kasatura!” Boy gösterip arsýzca
Açýk adres veriyor sorulmadan apaçýk.

Kolay bir yaþam aranýr oldu çýkmaz sokakta.
Kolay bir ölüm
Týpký yaz gülü gibi mil çekilmiþ gözlerin
Ýncisi griye boðuldu, döküldü artýk pullarý
Sabah kahvelerinin

Sesler zihnimin bilinmez odasýnda
Hevesler ýslak toprakta halay çekerken
Bordo gömleði ziftli, ölüm taþýyan kadýn
Sürekli dönüp durdu halkasýnda kara çemberin.

Tekerlekler kýrýlýp dökülürken öksürükten
Pervasýz ölümler görücüye çýktý.
Hapþýrýktan kesildi uðultulu logarýn lodoslu nefesi.
“Yeter artýk, arkasý yarýn!” Der gibi hýrsýndan

Gümüþsü ýþýklar saçardý oysa bir zamanlar þebboylar.
Asýlsýz ihbarlarýn uçuþtuðu unutulmuþ sokakta
Dallar çýrpýnan kanat sesi
Menekþeler mevsimlik soytarýydý.

Dostluklar, þakalaþmalar
Bayramlaþma, tokalaþma gibi
Gölgesinde ninniler býraktýðýmýz küçük koru
Uçup gitti elimizden, arkasýnda yel bile yok
Kaptýrdý tacýný bahtý yetim gül
Tahtýnda bir ruhsuz taþ kaldý sadece
Gününü gün edip günde yaþayan

Þimdi topraðýn beðenmediði
Çelimsiz tohum misali
Sürüklenip gidiyoruz… Sen sað ben selamet
Rengi karardý çýkmaz sokaðýn, baðlandý dili.
Bilmem nereye uzar bu adsýz yolculuk?



Sosyal Medyada Paylaşın: