ÖRÜMCEK AĞLARINDA GÖÇ YOLU

Gökkuþaðý hüküm sürerken otlarýn üzerinde
Yüreðim buz keser, tortulanýr perçemlerinde bulutlarýn.
Gecenin son kâbus artýklarý, ilk ýþýðý, ilk seyircisi
Martýlar, kýpkýrmýzý kesilir topladýðý efkârlardan.

Nasýl söylesem,
Ben böyle sessizliðin gölgesinde boðulurken,
Buðulanýr yüklü yüreðimin camlarý ansýzýn
Bir sorunun göstergesinde asýlý kalýr,
Ýlkelsi bir susuzluða sýðýnýrým.

Ýçimdeki kýrgýnlýk ve gýcýrdayýp titreyen atlý tramvayla
Geçip giderim naftalinli nakýþlar üzerinden.
Týpký uçuk bir hayalet gibi yitirdiklerim de
Uðurlanýr sütten dili yanmýþ nefesleriyle.

O ölüm ki, sürekli dönüp dolaþýr çemberimde.
Ýki ayrý yerde, iki ayrý yalnýzlýk olurum.
Her karþýlaþmada geceyi heceler hüznüm
Daðýlýr salkým söðüdün taralý saçlarý
Sarýyý kuþanmýþ bahar gibi týkanýrým.

Bazý günler hazýrlýksýz, umutlarý daralmýþ,
Efkârlar büyütürüm ýslak yerlerinde yarýþ pistimin.
Tehirsiz dramlar ve toy heveslerle
Her fýrsatta doldururum kendimi.
Öfkeli bir güneþ olur,
Taþarým adý bilinmedik fýrtýnalar içinde.

Þimdi sensizlik baþlýyor, þimdi yine hüzün.
Gökkuþaðý hüküm sürerken otlarýn üzerinde
Bir kara örümcek, zifiri saçaklarýnda gönlümün
Acýmasýzca büyüyor.

Molasýz örüyor kader aðlarýný
Nereye gitsem derme çatma uðultu
Þerefine bir güz daha içiyorum hüzünlerimin.



Sosyal Medyada Paylaşın: