LODOSUN YAĞMUR GÖZÜ
Kara bir at gibi nallarýný vura vura
Takmýþ koluna sürüklüyor lodos.
Aldatýp okþayan ýlýk nefesiyle
Bir ölü yapraðý taþýr gibi çatýlarý
Tek tük aþklarý da terkisinde götürüyor.
Elleri ceviz boyalý, aðzý dut karasý çocuklar
Diri diri gömülmüþ, denizi yutuyorlar.
Yargý zamaný diyor kazayaðý bir göz.
Hani baþvurulacak kapý, nerede o makam?
Günah keçisi aranýyor inceden yergilerle.
Hangi yönü göstersin pusula?
Iþýðýný yitirmiþ bir mavi örtü altýnda
Gecenin sesi sularla yarýþýyor.
Dilinde ölüm türküsü lodosun
Herkes kendi gölgesinden kaçýyor.
Adým baþý balçýk, adým baþý enkaz
Hortum yemiþ gibi bu yaz
Bahara doymamýþ dev binalarla
Ölüler, ölüme aday susuþlar
Ýniltisi dar aðaçlarla kol kola
Yokluðunu yaðmur duasýnda aradýðýmýz
Su… Kimi dost, kimi düþman
Deresiyle, gölüyle, denizi beslerken
Yepyeni öykülerle dolduruyor kesesini.
Boþalmýþ zincirinden, meydanda cirit atýyor.
Bir çað ki yaþanýlan, hastalýklý gidiþ oldu içimizde.
Bir gülün gülüþünü, bir dalýn salýnýþýný
Miras diye býrakamadýk torunlara ne fayda!
Bu nasýl umarsýzlýk, bu nasýl kaygý þimdi?
Deve adýmlarýyla birlik olup lodosun,
Ýsimsiz tuzaklar örüyorlar geleceðimize.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.