Rodrigo gitmiþti, bitmiþti gitarýn o ilk sanrýsý
Her uzak þeye vakit gerekiyordu ve resimlerde
Gerekiyordu uzun yolculuklarda
O yolculuklar ki çoktan yitirmiþlerdi istasyonlarýný
Vedalaþmak zordur elbet yeniden dönenlerin
Taþýdýðý o esrik duygu gibi
Bir kere gitmiþti Rodrigo ama gitmiþti
Yoktu hýrçýn nehirlerin ipeksi susuþu..
Yapraðý gözyaþýdýr aðacýn
Daha bir kekredir orman
Güz gider, çiyi kalýr
Öptüðüm çocuk gülüþün
Ýhtiyarlamýþ ne ola ki;
Daha birçok þey yazýlýr rýhtýmlarda
Dokunaklýdýr þarký, þarkýdan
Akýl almaz bir maviliktedir belki
Gemilerde anlar halden,
Gitarda tel gibi ürkek
Yel, fýrtýnayla bitercesi maðlup
Bir güvercin gökyüzünde vurulurcasýna hazin
Özledim, seni, özlemesine fakat
Rodrigo çok sustu
Anlýyor musun ?
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.