Bir türlü, bitmek bilmiyordu,
gecenin,zifiri karanlýðý,
uzadýkça, uzuyordu geceler,
bitmeyen karanlýk geceler,
bir türlü olmuyordu,çýplak sabah
gelmiyordu sabahýn çýplak aydýnlýðý,
uzadýkça ! uzayýp gidiyordu geceler.
Kar yaðýyordu,
karlar !
sis kaplamýþtý,yýldýzlarýn önünü,
yavaþ, yavaþ serpiþtiriyordu,
karlar,elif, elif !
düþmüþtü, gözlerimin üstüne tane,tane,
býyýklarýma toplanmýþtý ak karlar !
Birden, bir uðultu çöktü,
yarýldý karanlýk, savurdu kara yel,
deniz kabardý, birden çýldýrdý,
korktu, attý kendini kayalýklara,
titredim !sesinden,
beni de uçuracak sandým o kara yel.
Birden acý, bir ayaz çýktý arkasýndan,
yüzüm ! ellerim, kýpkýrmýzý oldu,
o acý keskin, ayazdan,
ve sonra, kederli bir hayalet oldum,
aklara bulandým, yaðan kardan,
hala, o çýplak sabah yoktu.
Gündüz, gaf daðýnýn arkasý kadar uzaktý,
karanlýk,bitmek bilmeyen gecede,
yürüdüm ! o uzun ince yolda yüdüm,
her gün, her gece,
gecenin, þeffaf yýldýzlarý güneþ,
yolumda, aydýnlýk oldu,
gündüzün güneþi, ýþýk oldu.
Rüzgar sustu,dalgalar durdu
nihayet, göründü bir iskele,
gecenin sonundaki alaca aydýnlýkta,
bir yorgun, bir gemi vardý,
güneþ yükselirken,limanda,
eskimiþti o gemi,benim gibi yol almaktan,
bana baðýrýyordu, o yaþlý kaptaný,
haydi kalkýyor, bir kiþi,bir kiþi !
yok mu binecek, bu limandan.
Yalvardým, býrak bu bir rüyadýr,
hayýr dedi, el salladý bana iyi bak,
rüya falan deðil, haydi çýk gel yetiþ,
bu gemi, senin son gemin olacak,
gemim eskide olsa, bu son seferim,
bindim,belki de gidiþ o gidiþ olacak.
a.yüksel þanlýer