BÜLBÜL.

Seher vakti, þakýr ! sarý gülde bir bülbül,
Dinler bir aþýk, göz yaþlarý dökerek,
Vermek ister, o aþýðýna bir tek kýrmýzý gül,
Yalvarýr güle, açtýr al gülü diye diz çökerek.

Anlamýþtýr bülbül, o aþýðýn derdinden,
Sýçrar daldan dala, aranýr aþýk al dediðinden,
Bulamaz, vardýr bahçede yalnýzca sarý gül,
Çýrpýnýr ! aþýða kýrmýzý gül veremediðinden.

Aðlar bülbül seher vakti, yalvarýr Tanrý ya,
Açsýn der, gül dalýndan al bir konca,
Söz verdim deyip, þakýr ! baþlar yalvarmaya,
Açsa da durmaz, solar gül !sabah gün doðunca.

Öter o bülbül, her seher vakti gülün dalýnda,
Açmaz bir türlü al güller, o güller baðýnda,
Sapsarý keser dallar, bülbül yalvarýp dursa da,
Aþýk ise üzgündür, boðulur göz yaþlarýnda.

Bülbül küser, açmadý bir kýrmýzý konca diye,
Konmaz artýk seherde, uçar gider baþka yere,
Aðlar namelerle, aþýða al gül sunamadým diye,
Üzüntüsünden aðlayarak,ölür kalýr o bülbül

Sosyal Medyada Paylaşın: