Oturduðum koltuktan loþluða bakýyordum. Nefesim kesik kesik boþluða akýyordum. Duvarda eski saat son anlarý çalarken Senden artaný yazdým kendimle bocalarken. Mazim geldi aklýma; böyle mi olacaktým? Kendimi anýlara aðlar mý bulacaktým? Bir zamanlar ne güzel ikimiz ayný candýk. Bir zamanlar hoyratça ikimiz de harcandýk. Gücendik, gücendirdik sevgiyi telef ettik. Aklý kenara atýp kendimizi def ettik.
Yýllarý cebe koyduk bereket katmak için. Acaba geç mi kaldýk mutluluk tatmak için? Anladýn mý yýldýzdan fal bakarak kaderi? Anladýn mý kaderde bize biçilen yeri? Kaçamak bakýþýyla bulut ardýnda ay’ýn, Saklambaç oynar gibi yaramazý uzayýn, Olmak mýydý becerin? Bir kez ses veremedin. Yýldýzlar olgunlaþtý varýp da deremedin. Vah ki bana kamçýný þaklatmadýn bir kere, Atlarýný koþturup götürmedin o yere.
Ýki küçük yarýmdýk, bütün olduk gördün mü? Çývýk cývýk çamurduk beton olduk gördün mü? Yerde kaynayan suydum buharlaþýp buluta Tutundum týrnaðýmla dumanlar yuta yuta. Geçtim tüm evreleri en son boyuta vardým. Gördün mü ey sevgili, temmuzda yaðan kardým. Ýblisin içindeki baþkaldýrý dürtüsü, Yerde ins ve cinlerde yansýyor gümbürtüsü. Fýtrat bozuk, ruh sakat olaný bilir misin? Onlardan uzak durup yâr bana gelir misin?