Bulutlar sen yaðarken toprak sen ekiliyor
Ve lodosla Ýstanbul sýrýlsýklam yâr, sýzý...
Hayalin adým baþý önüme dikiliyor
Aðýr abla pozuna bürünmüþ külhan-kýzý.
Salacak sahilini döverken dev dalgalar,
Kimden kelebek etki Marmara’da bu sancý?
Sarayburnu karþýdan nanik yollu el sallar,
Çatlatýr ufuklarý hicranýmýn utancý.
Kadran döngülerime saat baþý serzenen
O buzlu cam aynanýn yansýlarý iç-bükey;
Anýlar bulvarýnda deli fiþek gezerken
Girdiðim her sokaðýn kaldýrýmlarý dikey.
Sýfýr uygarlýðýnda meram cebe sýðsa da,
Aþkýna sürgün kalem, ipliði düðümlü mum;
Muhabbet kiliminin dört ucu azgýn suda,
Senden fýrtýnalarla ala bora umudum.
Dizgini seyiplenmiþ rüzgâr yele tay gibi,
Adýn dilime fazla cayýnsa telime az;
Artýk maðlup sayýlýr bu yarýþýn galibi
Git gör Karac’ahmet’i, ibret al, ey Selvi-naz!..
Tesellini umarken gülmeli mi bir yandan?
Kaðýt olta yemine üþmekte nice balýk,
Kalýn kabuklu dünya can ciðesine zindan,
Ýnan ki, yerin altý üstünden kalabalýk!..
Ýnsanlar buna raðmen hýrs tuzaðýnda, bencil;
Merakým, zincirlenmiþ topal ördek ilgisi;
Çayda çýraya mahný "gamzedeler"ce sencil,
Elde bir’lik kazancým günlük hayat bilgisi.
Sen eyy Bilge þivenin medarý iftiharý,
Ömrümün sýr gönenci, düþ gezgini yorumcu!..
Gök mavisi sevdâmý duymazdan gelen sarý,
Bu gün kanýmýn rengi özleminle turuncu,
...............................bu gün bütün Ýstanbul
........................................... özleminle turuncu...
YUSUF BÝLGE
9 Ekim 2011-Ýstanbul