Benden aþký soruyorsun! Sýrdýr, dile gelebilmez;
Yaþayarak öðrenilir, akýl onu bilebilmez.
Kimine dilber iþvesi, kimine yoldaþ neþvesi,
Cefaya baðýmlý kýlan nüktesi yerilebilmez.
Gül yazgý soy kütüðünden boyasýna kimlik seçer,
Rengine bigane kiþi, bu nasýl silsile bilmez.
Belki ateþin bir nefes ya da, sam yeli bir ateþ,
Her varlýk içinden geçer, künhüne erilebilmez.
Gafil der ki, hava cýva, o hevesle çýkar ava;
Öyle alkým bir ankayý, deðme kurþun delebilmez.
Ýstediði dala konar, külünü közüyle sýnar
Kim ökselenirse yanar, dumaný görülebilmez.
Çileyle karartýr bahtý, yele verir tac’ý tahtý
Daðlanan deli divane, damgasýný silebilmez.
Kendini yollara vurur, ocak söner, bahçe kurur;
Nadas nadasý kovalar, tarlasý sürülebilmez.
Sevi taþtan aðýr derler, hem kör hemi saðýr derler,
Ýftira atana yansýr, ömür boyu gülebilmez.
Esrimesine aldanma! Cezbesini sanrý sanma!
Oku sesten hýzlý amma, kiriþi gerilebilmez.
Sular aksa yokuþuna, direnme gönül kuþuna!
Sitem, þikayet boþuna, býçak özün dilebilmez.
Tek heceden çatallanmýþ, örselenmiþ, ufalanmýþ,
Yarým kalmýþsa bir öykü, defteri dürülebilmez
Hep bir adým ötelenir, yarýn yarýn ertelenir,
Ölüm onunla ölür de, o ölümle ölebilmez.
Mahþerde mizan kurulur, sað el sol elden sorulur,
Onsuz geçen tek bir anýn hesabý verilebilmez.
Bilge-can’a aþýk deme! Neden niçin üsteleme!
Sözünü sakýnsa bile, cevabýnda hile bilmez.
YUSUF BÝLGE
7 Ekim 2011