GÜL KIZI

Bir çoçuk vardý bir zamanlar
Yýldýzlarý kýrpardý, pamuk eller
Sarý saçlarý dalgalý gözlerinde
Umut saçardý, söylediði sözlerinde
Zaman aktý, daha dündü
Büyüdü...

Bir kýz vardý bir zamanlar
Yýldýzlara göz kýrpardý,
Daldýðý hülyalar onlarlaydý...
Gözleri deniz misali
Sonsuz bir kandil yanardý...
"Gül yüzlü kýzým" demiþlerdi oysa
"Gül Kýzým"...
Yüzünde gül bahçesinin bin bir iþareti
Kanatsa da dikenleri severdi gülleri
Hele bir de beyazsa o güller
Nasýl da kelebekler gibiydi kalbi
Küçük hanýmdý belki de biraz asabi
Ama gözleri hep bestelerdi
Umudun en güzelini.

Öldü...
Daha dündü, g ö/M/ ldü...

Katre katre çaðlamýþ gül suyu
Solmuþ yavaþ yavaþ gül kurusu
Sonra dökülmüþ tek tek gül huyu...
Þimdilerde bir beden var geride
Aç bilaç üstünde etinin, marazlar içinde.
Almadý Sevgili,
Sýnýyor habire "Sevgisizlikle"...

Sevgisizlikle baþlamýþtý oysa
Evet, sevmiyordu tek sorun buysa...
".sevgisizlik, sevgi, sevgi/siz/lik..."
Buydu özeti hikayesinin, kaldýysa eðer
Ama olmadý baþlangýcý sonu
Sevemiyor bir türlü,
Ne çok istermiþ meðer
Ama sevgi deðildi ki konu...

On yedisinde tattý acýsýný aþkýn
Sevgi deðil, mehtabýdýr güneþi aþkýn
Sevgi deðil, yandýðýdýr kanadýðý aþkýn..
Kelebek gibi atardý oysa kalbi
Oysa konduðu çiçeðin vardý sahibi
Nereden bilebilirdi ki sevgisizliði/n
Sonu sevgisizlik...
Baþlangýç ve son ayný deðildi oysa.
Nereden bilebilirdi
Hiç yaþamamýþtý sevgisizliði,
Güller hiç solmamýþtý
Dökülmemiþti tek bir yaprak
Rüzgar bile incitmezdi onu, kýyamazdý kimseler
Attý eller, katre-i zehirdi dökülen, kýydý eller
Ah o güzel eller!
Nereden bilebilirdi ki küçük haným
Kýzardý böyle þeylere, kanmazdý, kanatýlmaz.
On yedisinde tattý, , düþlemezdi ki hiç bilmez...
Ýçti eskimiþ þaraptan bilmeden öylesine, ölesiye...
Ýþte o coðrafyada kaybettim gül kýzý
Artýk ne gelen var ne giden, ýssýzým gül kýzý
O coðrafyada soldu, sen gibi tüm mavilikler
Ýþte o coðrafyada kaybettim gül kýzý




Sosyal Medyada Paylaşın: