Son verdin karanlýða; parlýyordu o gün gök. Derinden bir ses geldi, dedi; durma, davran, çök Titriyordun, titremen, Rabbe olan sevginden O gün þehir aðardý haz aldý yüz renginden Fatih’tin, sen Türklere Bizans’ý geda ettin. Hak Peygamberi anýp þükrünü eda ettin.
Hor görmedin kimseyi, özünü unutmadan Çalýþtýn, hiç durmadýn; gece, gündüz yatmadan.
Þimdi aklý evveller ister seni atlamak Besmelesiz baþlayýp doðruyu sakatlamak Çaðý geri götürüp, bize gerici derler Putperest tapýnakta piþmemiþ eti yerler Tapýnýrlar taþlara, kanlýdýr kargýlarý Her türlü fitne dolu tarihi yargýlarý
***
Söyle, daha kaç zaman ateþ olup yakacak Ýçinde kalan kinler oluk oluk akacak Þükrün yoksa bilesin göz doyurmaz ekinler Mevsimi geldi artýk bitmelidir bu kinler Atalarýn kendine görev bilmiþ zorluðu Bir kýsmý halký ile çekmiþ nice darlýðý Asýrlardýr duyduðun kinlerin sebebini Bildim doldurmadýðýn için kendi cebini
Söyle, meramýn nedir? Çoluk çocuðun ile Kin güdersin býkmadan, olan buçuðun ile Þimdi, yýllarý verip bulduðum delilleri Sunuyorum hep sana, terk et bizim illeri Ne yalan dillerinden, ne paslý demirinden Fayda beklemem senden ve sahtekâr mirinden Týpký altýn eritip put yapan Samir’ine Ýhtiyacým kalmadý putperest amirine
Söyle, gece oturup cinleri mi çaðýrdýn? Çarpýtmak mý istedin? Olmayýnca baðýrdýn. Hadi, meydan senindir, söyle de oldursunlar. Ivýr, zývýr ne varsa tarihe doldursunlar. Duydular mý sesini? Maðarada yansýrken. Buldun mu bilinmezi? Birçoklarýna sýrken. Kýsýr beyin ne yapar? Kurnaz olur en fazla. Gerçeklerin üstünü örtebilir mi sazla Durmayýp hiç dengede, evvel ahir bozmaya Meyil ettin haçlýyla birlik olup, tozmaya.
Söyle, arkaik dille; ham kalmýþ ilkellikle. Hakka eðilmedin de, kaldýn sakat benlikle. Desem ki bundan sonra kimse pazarlayamaz Soysuzlar bu milleti asla azarlayamaz. Bedenimdir bu toprak, ölmeyen sevgilimdir Ceddimdir damar damar; kokladýðým gülümdür. Ne kýlýk deðiþtirip maymuna dönüþürüm. Ne ayaza çýkýp da donarým ve üþürüm.
Söyle, vicdanýn varsa yýkma iman kaleni. Zaten yakýp, yýkmakta deyyuslar bak aleni. Atalarýný belle; nasýl elle kurdular. Ýþgale kalkýþaný, koþtular durdurdular. Cenabet çizmeleri ters yüz edip mülkünden, Çýkarýp da attýlar, daha hýzlý ilkinden. Kolay aldýk sanýrsýn, o yüzden kýymet bilmez; Kolay veririz sanma, bizle uðraþan gülmez.
Söyle, nice kadýnlar yollar teperken öldü Onlar ki, cephelerde birer nur, birer güldü. Onlar ki, hanelerin sarsýlmaz taþýydýlar. Onlar ki, o yýllar da cefanýn aþýydýlar. Tarih içinde tarih yazarken kara Osman Gör Uygur’da ne yaptý, mazlum, fukara Osman Destan yazan da Osman; Plevne’de bir baþka. Mezar kazan da Osman; cephede gelip aþka.
Altýnda atalarým, caným; bað, bostanlarým Doludur, bu toprakta okunur destanlarým.
***
Söyle, neyi, kimlerden okudun da kinlendin? Neden Hakký býrakýp putlara perçinlendin?
***
Güneri Yýldýz (Elazýð, 19.09.2011)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Güneri Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.