Aþktan sevgiden ve çocuktan bahsediyordu kadýn Ve kendi geleceði için güzel düþlerden.
Gözlerine en yakýn öyküden ve þiirden Yalnýzca bir tutku yarattý.
Kudretli ölümün çýðlýðý Karanlýðýn eteðine, yeni bir cansýz sunarken Yüreðinin baþ döndürücü gecesine yürüdü. Biraz sonra; Can acýtan bir þarký, Titrek hýçkýrýklara boyun eðerek, Narin ellerini çekti kadýndan.
Yürek: Damarlarýna tarifsiz bir öyküyü Dokunaklý kaný yudumlayarak anlattý.
-Kadýn Soluksuz çýðlýkla, Karanlýðýn ceketini ilikleyerek, Zamaný belirsiz kara bir sel gibi Koptu sevgilinin bedeninden. Çayýr otunu çiðneyerek, Uzakta gördüðü çardaðýn baþýna, Ýfadesizce yürüdü.
Aþkýn ruhundan uzaktý artýk..
Düþ denilen gölge penceresini açýp, Islak beyaz bir ölümü býraktý elinden, Yeryüzü kucaklarken doðanýn bereketini, Huysuz bir kuþ çevirdi onu yolundan, Uyuþuk ýrmaðýn donuk rotasýna sürükledi Ve kucakladý tüm derin boþluðunu.
2
Kadýn; Bölünmüþ umudun aynasýnda, Beþiðini ve kendi çürüyüþünü ararken, Boyalý ay’ýn altýnda uyanan, Kutsal kundaðýna sarýlmýþ, Yâda çarpan yüreðinin notalarýna eþlik ederek, Ödünç aldýðý aðlamanýn, sahibini arayan Atasý Anadolu da olan çocuðu, Düþ zannederek kucakladý.
Dolambaçlý yollardan sonra: Gök kubbenin dehþetli sesine aldýrmadan, Fýsýldadý anasýna ‘’ Yiðidine götür beni’’ Sustu ve huzursuz bir sesleniþle, Sarmaþýklarýn kök saldýðý yola yürüdü, Zemherinin kasýrgasýndan korkan kimdi? Sadece kendi için yaþamayý arzulayan kadýn mý? Yoksa kucaðýnda taþýdýðý emanet mi? Korkan yalnýzca gri maðaralara saklanan yarasalardý, - Ki kadýn onlara sadýk bir bekçi.
3 Güneþ süzülüyor mavi göðe ait dalgasýyla, Ýpe çekilmiþ bir idamlýk gibi Portresini sunarken ýrmaklarýn tenine, Ona göz kýrpan küçük bir oðlan çocuðu, Öðle vaktinin kanatlarýnda gülümseyerek, Issýz melankolik bir tepede, Anlamlý kederini, beyaz buluta asmakta olan adama, Hülyalara dalan yetiþkin yüreði gibi, Tüm dikkatini yoðunlaþtýrarak, Ýki parlak gözüyle keþfetti babasýný.
Kadýn utancýna boyun eðdi, Ýsmini bilmediði dönemeçlere kaçtý, Yosun tutmuþ kayalýklara saklandý, Ve ait olduðu maðaraya vardý, Bedeninde taþýdýðý ak sütü kurnazca saðdý, Ve aç çocuðun dudaklarýný davet etti, Ýstifini bozmadan ve aldýrmadan açlýða, Kulak týkadý anasýnýn bu davetine, Ancak yaþamak için, koþmalýydý çiðnenmiþ ovalardan, Ve bozmadan sükunetini, Sadece yaþamak için, Yarasa kahkahalarýna boyun eðerek, içti sütünü.
Þimdi öykünün bittiði yerde, O kavgacý karanlýkta sustu yürek, Kadýn ve çocuk mutlu yarýný bulana dek.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrim Dokdere Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.