Bir söz vardýr Anadolu da, ’Ektiðim nohut biçtiðim nohut þehre gelmiþ leblebi olmuþ’ der.
Düþünsene dün nerdeydin usta... Ýki harfi yanyana koyamazdýn, bir cümleyi kaç tekrarda anlamýþ gibi yapardýn...
Sanat bahçesinde ancak küpeþte silebilirdin ... Naçizane etrafýný tavaf eder teselli bulurdun, Sen nihayet ustalara, üstatlara ancak naatla kendini hoþ tutardýn...
Söylesene be usta sen kendini hangi iþaretle bu bahçeye attýn? Ve hangi ara bitirdin bu edebiyat mektebini ve çifte kurdelelerle doldurdun, tamtakýr koynunu? Çok mu aðýr gelir þimdi etrafýnda iki büklüm turladýðýn aðacýn yemiþini hazmetmek? O yüzden mi cebin böyle çakýl taþý dolu? Ondan mýdýr ardý sýra gölge olduðun ustalardan kaçýþýn? Ondan mýdýr selamý, sabahý unuttuðun? Sen ustandan böyle mi gördün be dünkü yamak?
Vefayý en son geçtiðin hangi durakta býraktýn ki.../Beðenmezsin þimdi biçtiðin nohudu.
Oysa hali hazýrda bugün dudak büktüðün, bir zamanlar sana çýnardý. Senin gibi o çýnarýn gölgesinde ne ’yorgunlar’ ne fýrtýnalar dinerdi.
Sen ustandan böyle mi gördün be ahmak?
Aklý selim olan hor bakar mý þu, su içtiði tasa, Bilmez mi ki bahara, güzden sonra vakit elbet kýsa...
Kafidir oysa yüreði tam doludan iki dirhem his aksa, Ederi cihana bedeldir arif olan iki cümlede çaksa
Yürek tam takýr dil isterse çaðlayýp coþsun nafile his yoksa Kim inanýr heyhat! er kiþide olsa torbasýnda yalaný çoksa...
Boþa dil dökermiþ ulema, nasihate meyli olmayana, Kim ne derse desin kendi bildiðinden geri kalmayana...
Ne çare, gördük ki aðzýný açan oluyor usta... Söz mü kaldý söylenecek artýk bu hususta?
_________________yorgunkalem....
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.