Hadi be kalleþ kader! Bu muydu, pekala buraya kadar mýydý? Olur mu ulan! Böyle mi biter. böyle mi bitecekti bu masal? Anlamadým ki nerede þimdi, O filesi sýcacýk somun kokan babam, Ve haylaz çocukluðum, o hergele gençliðim… Yol üstü çýðlýk çýðlýða saldýrdýðýmýz kese kâðýdýndaki sarý portakallar, Ve bir parça susamlý simitle büyüyen o çocukluk sevincimiz, Ýki zeytin tanesi kursaðýmýz, Gençlik sevdamýz, Ýri yarý dev gibi güçlü babamýz… Hani? Hani elmalarýný yolduðumuz mahallenin tontonu, Hacý Bekir amcanýn elinden bizi Bir çýrpýda alan o tok sesli kahraman… Kâh saz çalardý, Kâh dilsiz kavalýný öttürürdü. Ah benim Veysel aðýzlý, Nuri Sesigüzel suretli babam.
Ah benim babam! Güzel babam. Gözleri âmâ yüreði þahin babam, Bir zamanlar at sýrtýnda cirit oynardýn, Anadolu’da ilden ile nam salardýn, Sen ki, sen ki ceylan gibi kýzlarý aþk ile daðlardýn. Kim derdi ki bir avuç topraða karýþacaksýn, Kim derdi ki...? Kim derdi ki biz seni, biz seni bir dað baþýnda býrakýp, Yaþam kavgasýna düþeceðiz.
Ah be hayat! Bize mi yetti gücün, hep bize mi bu býçkýn telaþýn? Uzak durmadýn, duramadýn filemizdeki ruhumun rýzkýndan. Hadi durma, Al canýmý, canýmý da al. Yeter ki dokunma sarý portakallarýma dokunma, Dokunma, dokunma/saydýn hayat…
Ruhun þad. Mekanýn cennet olsun güzel babam…
Celal Þahbaz (yorgunkalem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.