YALNIZLIGIM
Sen öðrettin bana sevdayý,
Kalp hastasý oldum yokluðunda,
Hayata küsmeyi öðrendim,
Esir oldum sensiz yalnýzlýðýma.
Bir kere sevdim acý dolu hayatýmda,
Nasýl veririm hasta kalbimi baþkasýna,
Seven insan ihanet etmez aþkýna,
Küsüyorum sensiz olan yalnýzlýðýma.
Mutluluðu sende tattým bilesin,
Aþkýn kör eyledi gözlerimi,
Görmez oldu dalýp gidiyorum uzaklara,
Hep acý doluyor yokluðunda yalnýzlýðýma.
Bilirsin beni baþkasýný nasýl severim,
Aþkýmýzý birlikte taþýyalým ahrete,
Eðer mutluluðu yaþamak ise öbür dünyada,
Ortak ol bu dünyada yalnýzlýðýma.
Durmuþ Karabaðlý
Kütahya- 1988
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.