Perdeyi aralamadan,
Uzun uzun izledim sokaðý,
Buðulu bir camýn ardýndan…
Hýzla gitmekte olan minibüs,
Ve bir þeyler ararmýþçasýna,
Sabah telaþýyla koþuþan,Ýnsanlar,
Aldýrmadan hiç birine,
Bir zaman seyre daldým öylesine,
Ani bir fren sesiydi belli ki,
Yine beni getiren bana…
Ýþte o anda gördüm seni,
Her yeri süslüyordun ihtiþamla,
Çiçeklerin duvarlara týrmanmýþtý,
Bütün bir yol boyunca,
Öylece seyre dalmýþ,
Rengine mi tutulmuþtum,
Yoksa güzelliðine mi, bilmiyorum…
Bir yandan da reddediyordum,
Kovuyordum aklýmdaki seni,
Nedenini biliyorsun,
Ýlk tanýþmamýz ay ýþýðý altýndaydý,
Sabah olunca hüsrana uðratmýþtýn beni…
Yine gelecek bahar,
Sen yine açacaksýn çiçeklerini,
Ben de unutmayacaðým elbet,
Ne seni, ne de seni tanýdýðým,
O geceyi…
Aðla sen, çok yakýþýyor inan,
Süzülsün göz yaþlarýn dal uçlarýndan,
Her bahar aç yine çiçeklerini,
Bakma sen benim sitemkar olduðuma,
Söz veriyorum, kýskansam da güzelliðini,
Ben yine þiirler yazacaðým sana…
Hatice AK/04.10.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.