Hülya

Dün seni gördüm
Birkaç arkadaþýnla sohbet ederken çay bahçesinde
Bulunduðum yerden
Uzun, uzun sana baktým çaktýrmadan
Beni göremiyordun sen
Ya da gördün’ de görmemiþ gibi yapýyordun
Yanýndaki, arkadaþlarýna karþý..

Kýzma ama.
Hala eski güzelliðin üzerindeydi,
Bir ay parçasý gibi yüzlerin ve o neþelerinle
Iþýk saçýyordun neþe saçýyordun gülümserken etrafýna.
Bir kendimi düþündüm bir de seni
Belliydi.
Sen memnundun,mutluydun belli ki yaþadýðýn hayattan
Yüzlerin hala tazeydi yaþlanmana raðmen.
Seni öyle görünce, kýskanmadým desen yalan olur.
O þekilde güzel ve neþeli görünce seni.

Kýskanmýþtým.
Nasýl kýskanmazdým’ ki saten
Ben yüzleri çökmüþ, yýllarýn acýsýný yüzlerinde taþýyan biriydim.
Ama sen Hülya.
Sen/ her halinle bolluk zenginlik içinde yaþayan biri olan biriydin
Bu belliydi oradaki görünüþünden
Belliydi gülüþlerinden
Ve hala kaybetmediðin güzelliðinden halinden neþenden..
Hala canlar, yakabildiðin o iþveli halinden.

Ah, ah.Hülya.
Ne yaptýysa kaderim yaptý bana
Seni benden çaldý, verdi seni zengin diye elin kapýsýna
Gözü kör olsun þu yokluðun, þu fakirliðin
Gençliðimde yapýþmýþtý yokluk, yoksulluk denen yakama
Ve sen varken
Beni mecbur etti kaderim baþkasýna.

A.Yüksel Þanlý er
04 Ekim 2011-10-04
Antalya.




Sosyal Medyada Paylaşın: