ŞUBAT-1988

Yýl 1998
Hüzünlü bir þubat alacasý
Olancasý þu?
Kederli kýþlarý bilir misiniz
Dýþý kadar içi soðuk olan
Kederli bir þubat..
Ah! Yine yalnýzým
Ýzbe bir sokak ortasýnda
Volta atýyorum durmadan
Dönüp dolaþýyorum yine ayný kapýya çýkýyorum
Ayný kapý numarasýna çýkmanýn
Ne kadar zor olduðunu
Düþünüyorum..
Düþündükçe
Kurþun izine benzeyen
Mor bir kýrýþýklýk oluþuyor
Alnýmýn tam orta yerinde,
Gözlerimde bundan etkilenmiþ olmalý
Ýçi karanlýk dipsiz bir kuyuya benziyor
Hatýrlamýyorum
Kaç kýþtan beri fersiz kaldýðýný…

Ýþte olancasý bu yüreði mavi dostlarým,
Bir kaþýk sevgiyi aradýk bu kimsesiz sokaklarda
Biz aradýkça karanlýk çýkmazýn 12 numarasý
Hep karþýmýza dikiliyordu..
Bize usanmamayý
Hayat denen kimsesiz, on beþ bin yýllýk
Yaþlý bir ana öðretti…
Ara da bir de yaþamýn tüm cefasýný
Hareli gözlerinde toplamýþ olan
Yaþlý babamýzdan öðrendik…

Evet yýl 1998 idi,
Çok çetin ve soðuk yalnýzlýklar vardý..
Tekin olmayan sokaklarda avaz avaz
Kurt sesleri geliyordu…
Gece ikiden sonra soðuk ürpertiler ve telaþlar baþlardý…
Fötr þapkalý yaþlýlar
Ve yeni gelin damatlar
Akþam olmadan
Evlerine üþüþürlerdi..
Kalanlar ise paçavrasý kaskatý kesilen
Üç beþ serseri ve bendim..

Benimde küçük bir mazgalým vardý
Yakacak olarak kaskatý donup kalan
Kar yumaklarýný kullanýyordum..
Ellerim üþüyordu,
Ayaklarým donuyordu,
Yanýmda babam da yoktu
Beni ýsýtacak,
Annem diye çaðýrýyordum
Üç beþ polis yanaþýyordu bana
Sonra soðuk duvarlarýn kýþýný
Tenimde hissediyordum..
Ayaklarýmý iki büklüm edip
Elerimi de kavuþturup
Sevgi denen sýcak samyelini
Düþünmeye baþlýyordum
Bu soðuk duvarlarýn arasýnda…

Tam ýsýndým derken
Gözleri siyah berelerle örtük
Pala býyýklý haydutlar
Ýçeriyi basýyordu…
Elerinde haki rengine benzeyen
Kazma saplarý ile.
Düþünmemeyi öðretiyorlardý bana..
Ben ise her þeye inat eden keçi gibiydim..
Direnmeyi babam öðretmiþti bana,
Soðuk inþaat odalarýnda sabahýn alacasýna dek çalýþýrken…

Kürek kemiklerimin çatladýðýný çok sonradan fark ettim…
Elmacýk kemiklerimin ise yamulduðunu aynaya bakarken gördüm..
Avurtlarýmýn çukurlaþtýðýný annemin özlem dolu sýcak buseleriyle
Öðrendim…
Erkeklik organýmýn burulduðunu
Narince bir kýzla evleneceðim gün
Zifaf odasýnda tanýþ oldum…

Biz yinede inadýna yaþamayý býrakmadýk
Sevgili dostlarým..
Sevgi uðruna nelere göðüs geleceðimizi
Adresi belli olmayan
Bu arka sokaklarýn soðuk bir þubatýnda
Öðrenmeye çalýþtýk….ve
Allah’ýna kadar yürüdük 98’in üzerine
Ne kurt sesleri
Nede püsküllü kazma saplarý
Bizi yýldýrabildi....

Turan ETGÜL...






Sosyal Medyada Paylaşın: