KAYIP YAŞAM
Kýrgýným yeni günün anlamsýzlýðýna karþý,
Ýçimde yarýna dair bir eziklik,
Dökülen kirpiklerimde yaþamýn yenilgisi kabuk baðlamýþ,
Ellerim tutamaz olmuþtu,
Yeni açan tüm çiçekleri……
Yol hikayeleri hep acýklý türkülerini biriktirmiþ,
Sevinçlerini ise yetim býrakmýþ,
Arkasýna bakmadan yürürken
Yaþam þimdiden sona hazýrlýk yapan bir gölge gibiydi…
Bir hüsranmý yaþýyoruz,
Adýný bilemiyorum
Ve anlamakta güçlük çekiyorum…
Anlamýný yitirdiðim bir sözcük gibi,
Kurgusunu kurmakta zorluk çektiðim bir roman örgüsü gibi,
Bitiþlerinde, düþünceli bir karekteri
Düþünceli okuyucularýna býrakýyorum kendimi
Ve herkes gibi bende hiçbir þey anlamýyorum
Soru iþaretleri ile dolu tüm bölümlerinden…
Oysa heyecanlý bir yaþamýn düþlerini kurardýk
Hep öykülerde kalýrken…
Geliþmeler hüzünlü geçer
Baþlýðýný bulamayan bir romanýn gövdesine dönüþürdük…
Sonra kilisedeki bir rahip gibi duvarda asýlý duran isaya dalardýk
Anlamaya çalýþýrdýk
Suskun bakýþlarýyla bize bakarken..
Bir zamanlar baþkalarýnýn da anlamadýðý gibi
Bilinmez bir yolculuða çýkar
sonunu getiremez
daha ilk istasyonda dalan ruhumuz kendini kaybediyordu....
edebiyat kayýp bir mavinin karanlýðýnda su yüzüne çýkýyordu ve duygular dama taþlarý gibi yerinde durmuyor,kaçýþlarýmýzý oynuyordu sessizce....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.