Ve
Neyleyim…
Çýkmadý tek müþteri, pazarda, bedestende,
Tekmil ahu-zarýmý tele verdim neyleyim…
Her hüsrandan bir iz var, sararýp-solan tende,
Cism-i tarumarýmý yýla verdim neyleyim…
Meyvesiz ümitlerim, düþte ekili kaldý,
Ýnatçý hüzünlerim, baþta çakýlý kaldý.
Takvimlerin ibresi kýþta takýlý kaldý,
Gelmeyen baharýmý dala verdim neyleyim…
Güzelden vuslat ummak, nafileymiþ nafile…
Kavgalýymýþ ezelden, güzellik insaf ile.
Bir hülyanýn uðruna kâfi bu kadar çile,
Baðrýmdaki harýmý çöle verdim neyleyim…
Ýhtiyacým yok gerçi, mala-mülke, paraya,
Onlar deva deðil ki, gönlümdeki yaraya.
Koyamadým maddeyi, manayla bir araya,
Yalan dünya kârýmý pula verdim neyleyim…
Her renge dönen namert, mertten daha bahtiyar,
Þerlerden kurtuluþ yok, kaçsan da diyar diyar.
Delikanlý yüreðim, heyhat artýk ihtiyar,
Yiðitlik þiarýmý yele verdim neyleyim…
Dürüstlüðün pabucu, çoktan atýldý dama,
Kalmadý deðer veren, adam gibi adama,
Ýyide ýsrar etmek, elbet vazife ama
Namusumu, arýmý ele verdim neyleyim…
Belki benim kusurum, belki baht-ý siyahým,
Bitmeyen gecelerde tutsak kaldý sabahým.
Baktým ki aðlamakla son bulmayacak ahým,
Dinmeyen bizarýmý sele verdim neyleyim…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.