gecede açýlan beyaz bir zambaktý ay gök bahçesinde /
kendimden kalkýp gidiþimin þerefine yaðýþlarýmý ö z g ü r kýlmýþtým aka bulana sokaklar boyu yarý balçýk toprakta ve mazgallarda birikip s e n sizliðime aðladým öyle güzeldi ay/ g e c e burnumda sýzlayan hasretin / ne çok gözü vardý oysa gökyüzünün hapsine alýndýðým bu balkon demirleri , gardiyanlar , gece kurtlarý
gamzelerimden tutuklandýðým uzun kahverengi saçlarýnda (n) bir kadýnýn ve süz’üldüðüm yabancý þehirlerde( n) bir göz atýmý u z a k t a y ý m
þimdi özlemi su’suyorum ey gece güzelsin bir zambak kadar ve elbette çok da zalim güzelliðin binbir gözünle üzerimde ama hiç uðraþma nazire olamaz yaðýþlarýn gözyaþlarýma…
þimdi ö z l e m i s u’suyorum ve aslýnda susmak bir ibadettir ya da içe doðru ateþlenmiþ tabanca…(dýr)
gülce cibran
Sosyal Medyada Paylaşın:
GILS SIBRAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.