Ellerinde tarihin deðiþmez bir yongasý;
yaylým ateþe tutulmuþçasýna korkuyorsam haklýyýmdýr elbet!
gitmek çok kötüdür; ölme ne olur!
-seviyorum bak hala, seviyorum seni...
Býrakma beni þimdi!
Gitmiyorum dediðin halde gidiyorsan;
Yalan söyleme eski günlerin hatýrýna,
Kýrma kalbimi.
Tozunu býrakýp da ayrýlýðýnýn,
Defalarca ayný köþede aðlatma gözlerimi.
Yutkunduðum anda yine yoksan
Ve sesleniyorsam hala ‘nerdesin’ diye;
Dönüþ yollarý býrakmadýðýn gidiþlerine bir bak!
-Bana gecenin en parlak yýldýzýný çalmayý öðretmeden
Gözlerinden silercesine býrakma ellerimi.
Utanýp soramadýðým kimseye seni,
Sesini duyup, uzun zamanlar sonra geldiðin anda ki;
O müthiþ kýyamet gününe ait acýnýn bir eþiyle
Yakýverdiðin yüreðimde tekrar tekrar isteyip
Ve de bekliyorsam hala her uyandýðýmda;
Bir baþka aþk var hala zemheri aylarýn koylarýnda.
Hepsi bir baþka, hemen hemen bir baþka sayfada!
Kapýyý çok sert çekme, ne olur!
Korkuyorsam, bir sebebi elbette var
Ve sana inandýrmaya çalýþtýðým birkaç aþk…
Hiç söylenmemiþ þarkýlarýmýz adýna
O geçen gün kýrdýðýn cam sürahinin
En keskin parçasýný hançer gibi gözlerinle;
Gözlerinle bir saat kulesi önünde beklercesine aylarca;
Deþme ayný yarayý, deþme defalarca!
-Bak! Son vapur nasýl da usul usul kalkýyor limandan
Ve nasýlda mutlu tüm martýlar.
Ama gidersen aðlayacak yeniden deniz;
Yaðmur yaðacak gidiþinle
martýlar uçmayacak artýk ayný sahilde!
Etme, son nefesimi sana armaðan ediyorum!
Yitme!
Vapurlarda kamaralara yapýþan yanaklardan,
Otobüslerde cama çizilmiþ suratlardan,
Yýkýk iskelelerden,
Adalardan,
Sahillerden,
En çok da Beyaz þehirlerden;
Sevgine ait bir seviþ yeþertmiþken düþünde;
Þehrinden uzaklaþmaya yakýn bir istasyonda
Üþürken ellerim ceplerimde sýmsýký kendimle;
Ayný rikkatli þarkýnýn kokusuna bürünüp de
Bak bir kez daha cenneti andýran gözlerinle!
Buna muhtacým þimdi,
Buna hiç muhtaç olmadýðým kadar muhtacým
Ve yýlgýným
Ve kýrýk dökük
Ve umutlarý yarýnlardan sökük
Trabzanlarý intihar süslü akþamlarda
Herhangi bir þehirde yine seninleyim.
-Þairlerin elleri kollarý baðlý memleket memleket
Her nefesinde ölüyor þu aynada ki çocuk!
Düþünmeni beklemek kadar sevmek gerek mi hasreti;
Hem de sen giderayak; giderayak buralardan yine.
Olmayacak,
Aklýna koydun mu yaparsýn;
Sonbaharlarda bu da mý olacaktý Allahým!
Evet, evet þaka deðil bu;
Bir filme artist olmak içinde kamerada yok!
Gidiyorsun;
Bana aðlamayý öðretmeden,
Bana içirmeden gözyaþlarýný bir gün daha,
Bana, bana bir daha ‘seninle sonsuza kadar’ demeden
Bir çýnar aðacýna saklanmýþ çocuksu umutlarýmý da alýp;
Gidiyorsun…
-Geçeceðini umduðum tüm banklarda ismin yazýlý
Hepsi alfabenin son hecesine aþýk; hepsi de delikanlý!
Eðer gitmeseydin;
G i d e m e s e y d i n hani buralardan
Arzýn müjdesinde sýrýlsýklam saklanýp kalýrdýk seninle.
Böyle mecnun,
Böyle biçare saklanmazdým sokak sokak,
Böyle olmazdý üstüm baþým,
Böyle boyasýz kalmazdý ayakkabým,
Her ayak izimde sana damlamýzdý yaðacak bir damla yaðmur;
Susamazdý kuþlar böylesine, ölesiye yanmazdým
Ölmenin dahi bir manasý olmadýðý þu gidiþinle!
-Adýný sayýklýyorsam affet!
Gitmene de karþý olamamak en kötüsü
Kalmanda bir mana býrakmadýðýn gibi!
Avutulmuþ çocukluðumla
Annemi anýmsýyorum dudaklarýmý emerek;
Ve biraz sevgi yayýlýyor bedenime
Biraz aþk
Biraz ýslak da olsa umut…
Belli ki gitmek de artýk moda olmuþ
Ya da onun gibi bir þey ardým sýra yüreðinde.
Soramýyorum artýk
Ve duyamýyorum sesini…
Asýrlarýn müjdesi gözlerimden yayýlýyor þehirlerime.
Yapraklarýn dahi intihar ettiði bir mevsimde;
Gidiþinle mana bulacak bu son intiharým.
Býrakma desem?
Tamam tamam;
Ölüyorum...