C i c o z a ş k . . .

ayný kitap da kabustuk
milyarca bakýþ:
-biraz abis, biraz da habis
yaðmurdan söz etmeye yasaklýydýk
eylemlerimiz vardý söylenecek sözlerimiz gibi
susmak; içli bir günahtý
yarým býrakýlmýþ yarýnlar masasýnda


ayrýlýk zamanlarý iliklenirdi yanaktan öpüþmelerimize
sen sað elimdin
ben de sol elemin
sorular sorardýk birkaç defa
tezkeresi gecikmiþ bir asker telaþýnda
yavuklumuzu gözlerdik bebeklerimizde
ters dönen kaplumbaða aðlardý
kahverengi heveslerimizde
ölmeyi isterken beraber


herkes yaþýyordu
bunu bize itiraf eden þarkýlarýmýz kadar
kýsalýyorduk
gölgelerimizde geri çekiliyordu taarruzlar
deniz tuzuna banýyorduk hasretliðimizi
kuþlarýn resmini çekiyordun sahilde
kuþlar öpüþüyordu
utanýyorduk


alelacele yalnýzlýklarý kilitlerken çekmecelere
fotoðraflarda hep güzel çýkýyordun
kendimi ise sevmezken hiç
kýzýþlarýn kadar özerkleþiyordu bakýþlarým
sana ait masal yazýyordu efes
tepesinden bir orduyu boþaltýrken saçlarýn
yetiþmek için koþuyordum sana sokaklarda
geçmiþin bir ismi var iken sen gibi nefes nefes


kaðýttan evlerimizde
birkaç aylýk posterlerin sergisiydi zaman
saðanak bir iz yakýyorken kýrýþýk sevinçlerimizi
aþkýn icrasýna kabul býrakýyorduk ümitlerimizi
hayat ayný oyunu oynamaktan býkmamýþken henüz
yarý yarýya üþüyorduk çekyatlarda


mihnet d/uyamadýðýmýz modern yaz aþklarýna
kahýr sererken her saniye
’olabilir’ çekiliþine vuslatý yazýyorduk
alnýmýzdan terler boþalýyordu þehirde
deniz sakindi yine


y/üzmek için çok soðuktu vakit
y/arým bile kalmamýþtý aþktan bize


dilbilgisi yüksek ayrýlýklarý çantanda sakladýðýný
hiç söylememiþtin b/ana
cüzdanýný açtýðýn anda
damlamýþtý cümlelerim n/oktana


soluklanamak bile günah olmuþtu seninle ayný þehirde
aþktý cicoz;
hasretindi içimde siroz
anladým bu þon þarkýda tamamen bittiðinde


...
Sosyal Medyada Paylaşın: