Rampalar düzlüðe erermiþ rivayet, Gözlerindeki fere bir ömür sakladým emanet. Öylece geçti zaman ya da öyle sandý us, Avuntularýmý topa tutar sözlerindeki gaflet, Düþlerimle yýkanmama ilham için sus.
Piþmanlýða yakýnsamýyor mudur hep hayat? Çekilmekteyken naçar bir hasret. Ne gideni ne olaný deðiþtirmez söz, Vuslatý yok etmeye çalýþýr vehamet, Zamanla külleneceði yerde harlanýr köz.
Böylece her gidiþinle yeniden baþlar güz. Ýlk anýlarý hatýrlatmýyor mudur hep hayat? Neçe arýnsam da kalkmaz yüreðimden pus. Þimdi aklýnda neler vardýr anlat, Kýymetine karat katar mesafeler heyhat...
Sosyal Medyada Paylaşın:
atlantis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.