SUSKUN DİLİM

Aþkýn ile sönmeyen volkan yanan yüreðim,
Sen ilaç, ben hastayken uyur mu gözlerim!
Gece gündüz düþünür, hep yanar gezerim,
Dergâhýnda okur “Allah” der suskun dilim.

Çaðýr beni, doyamadýðým, yegâne sevdiðim,
Uðruna çekilen sýkýntýlarý görmez gözlerim.
Derdime derman, aþkýma yâr dediðim,
Dergâhýnda okur “Allah” der suskun dilim.

Ey sevgili yâr, alýver beni de sana geleyim,
Aþkýný içeyim de kederimden geçeyim.
Vuslat için duam, yok baþka neferim,
Dergâhýnda okur “Allah” der suskun dilim.

Elvan bir aciz, bir garip kulundur bu yerlerde,
Utanýr günahýndan, gelse de bakamaz yüzüne,
Lakin bilir, günahtan büyük maðfiret var sende
Suskun dilim “Allah” der kavuran aþk ateþinde.

1998
Elvan USUL


Sosyal Medyada Paylaşın: