Yaðan yaðmur altýnda Kaldýrým kenarýnda. Ayaklarý çýplak, entarisi yýrtýk. Saçý baþý hem ýslak hem daðýnýk. Bir kýz oturuyor ufacýk. Yaþý yedi beklide sekiz, Bakýnýyor çevresine boþ gözlerle, Çaresiz. Kucaðýnda oyuncak bebeðini, Üþümesin diyerek Basýyor çýplak baðrýna titreyerek. Hava soðuk, Yaðmur iliðine iþlemiþ. Yetimliði, öksüzlüðü benliðinde hissetmiþ. Haline göre yine, Durmadan gülümsüyor karþýmda. Nasýl gülümsemesin. Ay belli, günü belli. Yýlý sabit, bilmem kaç. Ayrýntýsý çocuk yýlý. Koca koca amcalar, Zengin, süslü ablalar. Bir de yaþlý teyzeler. Kimsesiz çocuklar için eðleniyorlar içerde. Ýyi göbek atsalar da, Kurtlarýný dökseler de sahneye, Bize faydasý yok, Bizim yaðmurumuz hiç dinmez dedi. Neden demesin, Çünkü saranda yok, soran da. Ne okþayan bir el, Ne kucaklayan bir gönül var görünürde. Düþünüyor aklýnca, Çözümsüzlük diz boyu. Bebeðine sarýlýyor. Sokuluyor ana yüreði gibi, usulca. Bu yýl onun galiba. Biz herhâlde büyüdük. Hiç olmazsa bebeðim, soðukta üþümesin. Açýyor minik ellerini havaya, Allah’ým sen koru çocuklarý Hiçbiri benim gibi Sokaklara düþmesin.
Ecz.Abdulkadir Nur GÖRDÜK Aðustos / 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
akadirgorduk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.