Kim ne yaþamýþsa onu söylesin, Aþkýn acý verdi gönül neylesin? Oldum olasý mý yoksa böylesin? Artýk yaþam sana acý eylesin.
Býraktýðým yerde güller duruyor, Eski dostlar haberini soruyor, Anýlar hüzün sahiline vuruyor, Sensizliðe yeniden sabah oluyor.
Ýçime almýþtým seni ilk günden, Düþlerinde eser yok mu dünden? Epey meyve býraktýn ya hüzünden, Demektir acýlar benim yüzümden.
Bir dilek tut içinde hüzün olmasýn, Gülü dalýnda býrak asla solmasýn, Boþuna gönlüne keder dolmasýn, Acý verenler asla aþký bulmasýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
dosmehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.