Ömer Turan’a..
Uyandým, gittim yüzümü yýkadým
Kahvem makina’da fokurdayan yanardaðlar gibi
Týraþ oldum, diþlerimi fýrçaladým
Saçlarým birer ikiþer düþürülen çocuklardý
Say ki;
Aynada bardaktan boþalýrcasýna yaðmur
Tuttum, beni benden çýkardým Ömer
Seni senden
Onu, ondan
Ben herkesi herkesten çýkardým
Lan Ömer
Gittim bir otobüse bindim
Herkesle bir otobüsün içindeyiz
Otobüs de otobüs ha
Týklým týkýþ hiç kimseyle dolu
Açtým yanan alnýmý
Camdan dýþarýya uzattým;
Dýþarýsý daðýnýk,
Dýþarýsý pis,
Dýþarýsý alçak.
Hiç hesapta yoktu
Hiç yoktan indiðim durakta
Diyarbakýr yazýyordu,
Bitlis,
Mardin,
Þýrnak þurada, Ýstanbul burada
Ölüme ne ola ki
Ýçimizde
Aramýzda
Ortamýzda
Ömer ?
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.