Deklanþörüne
Kan altýnda oynayan çocuklarýn
Gülüþünü sürüyorsun,
Bir gülü sürer gibi yanaðýna
Çünkü asýl bahçeler içine
Kurulmuþtur sokak
Evler, tomurcuklar üzerindedir
Usulca açýlýnca güneþ deðen perdeler
Pencereler kelebek tozlarýyla boyanmýþtýr,
Biberiye serilsin, tarhana dövülsün
Yani asýl balkona asýlan
Çamaþýrý koksun içindir
Ölümü deðil ipler.
Sen bir geceye doðru yürüyorsun
Enine boyuna lacivert,
Daðýlan kentleri derlemek
Ýçin yapýyorsun bunu
Yýldýzlar diyorsun ekin karanlýða
Elleriniz ýþýk toplasýn
Avuçluca deniz taþýsýn daða,
Dað gerdanlýðýdýr bir ülkenin
Asýl topraðý iten çiçektir insan
Ve asýl sahipsizdir yeryüzü.
Yaþama dayanmýþ namludur çünkü hayat.
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.