Sarayým ve halým yok yoluna kilim sersem,
Ýçimdeki sevgiden sana goncalar dersem,
Tektaþtan da kýymetli inci gözyaþý versem.
Ben razýyým ömrümü paylaþmaya seninle,
Hiç kuþkusuz diyerek kalýr mýsýn benimle.
Hüzün kahýr ve hüsran üstümüze çökse de,
Gönlümüzde yeþeren her umudu sökse de,
Aþkýmýz gonca gülken eller zehir dökse de.
Bunlar beni yýldýrmaz her türlü nedeninle,
Candan “evet” diyerek kalýr mýsýn benimle.
Soframýzda bal börek kaymak çörek olmasa,
Kapýmýzý hüsrandan baþka dostlar çalmasa,
Sevda kurbaný olsam fazla ömrüm kalmasa.
Desem sana son arzum halvet olmak teninle,
Tereddüt göstermeden kalýr mýsýn benimle.
Bu sevdadan delirsem tutup saçýmý yolsam,
Nefret edip aþkýndan kanlý düþmanýn olsam,
Meczup gibi dilensem kapýlardan kovulsam.
Sevgin için mahvolmuþ can siper bedeninle,
Sonsuz aþkýmsýn deyip kalýr mýsýn benimle.
Desem getir sevgi at yanan yürek sönmeden,
Ýçine de özlem kat tatsýn mest olsun beden,
Unut hüznü elemi mesrur ol sorma neden.
Aþk elinden bu bedbaht derbeder eserinle,
Seven kalpler bir deyip kalýr mýsýn benimle.
Mal biter þöhret gider hüzün yürek paralar,
Güzelliðin son bulur nankör dostlar yaralar,
Çabuk geçer her gençlik ölüm kapýn aralar.
Caným senin diyerek tek beyaz kefeninle,
Hiç gözünü kýrpmadan kalýr mýsýn benimle.