gel ey, yazý yazý duvarlar, bulvarlar yaðsa diyor her karaltý, oyuðundan sürgüne duruyor bir yuva kuruluyor.. yüzü güleç ayak deðdiriþine!..
Gel ey, gel kondur kuþlarýný dallar aðaçlardan yoksun:
gel ey, göðün aþk ile öpsün.. gökkandil uzaðýnda bir kimsesiz, nasýl gösterir kendini uyandýr ezgileri topraktan.. kalp kalp üstüne seril
gel ey, göçüp gelenlerimiz var.. sayrýsý kavuþmalarýn elinin ayaðýnýn dolaþýðý kapýmýz, bir kurulu þenlik þaraptan gecelerle dolan kuyularýmýzdan gel, ne mührü ne sazý kalsýn aþklarýn.
M.Mustafa USLU Sosyal Medyada Paylaşın:
M.Mustafa USLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.