Al bu yarayý kanýrt baba
soy aðacýndan indiðinde baltalanmýþ gövdeye bak;
bak, bu kabuk baðlayan ölümü, çeyizinden çýkarýrdý annem;
bunda bir yol derdim var.. bak
apansýz yarýlýyor yer yüzünün bir yeri
geçemiyorum kardeþi olduðumuz kut yücelikten
bu çað bir aðaç gibi özenli büyütmüyor çocuklarý.. düzenli
dünyalarla bir uzamýyor kökleri gövdeye.. dönüþse de bir yandan:
aðýt yakýlasý saraylar veriliyorsa bana
rahmin duvarlarýna tosluyor oðullarý þehvetin
bel verirken mührüme.. kýs kýs gülüyor yaþlý karýnca
kuþdili bilmez daðlardan karanlýk maðaralara eriyor ömrüm
ateþi anmasam olmuyor eski bir sandýkla yitirilmiþ kanýyor ölüm
-ateþi ansam olmuyor; eski bir sandýða çivilenmiþ kanýyor yitmiþ ölüm-
peki, bizi nereye götürecekti kapýlar baba..
gidiyor bir hanýmelinin bahara yaslanan kokusuna inat eþleþmesi
dünyaya verdiðim rahatsýzlýktan öteye baðýþlayýn, der gibi
ulan, demiþim; ölmedim, daðýnýn soluðu iþledi ciðerime
þeytan ýsýrýðý akbabalarýnýn leþi kaldý elimde
peki, þeytan ýsýrýðý bir düþ müyüm þimdi
M.Mustafa USLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.