Hep torunsever ellerineydi erinliðim, hep kent kent gezintilere çýkýlsa da adam sýfatýnda alacalýðý yüklenip savulmak gereðiydi bu sayrýlýklardan:
bir avý boynundan yakalamýþçasýna sýktýkça diþlerimi geceler inatlaþandý, çýðýrtkandý özenle týmarladýðým aklýmla aðýz dolusu uykulara yastýðýmda kan.. cinayetler iþlerken bedenimde kýzýla duranýmdý, yatandý üzümler ve tutanaklarýma þarap döken kolluklar un serperken unutulmamasýný düþendi: midesinin asit salgýladýðýný sabahlarýmýn
memleket entarisinin cebinde çok kere bildik buhranlar ihtilâl devriyesiydi þakaklarýmda; sorgulanmalar baþlardý sokak kandillerine, sonra sýrnaþmalar:
yol almak nasýl bir direniþti ayaklarýma neden duvarlara duyuramayandým tufanlarýmý - yaný baþýnda durur da iþitemeyendi ferini gözlerimin - ve koca bir kilit vurandým aðzýma.. ki suskunluktan mýydý kimyasý kifayetsiz hoyratlýðý hiç geçmeyen miydi sicil kaydýma.. kalbe delirmiþliðimin?
Hep torunsever ellerineydi erinliðim, hep görebildiðim kadar yaþam, tadabildiðim orantýsýyla yakýþmayandý bir oturmayandý üstüme, sýkandý ayaklarýmý.. ikide bir de kör olaydým iskeletime:
imlasýz konulan noktalardan koyunlarý dar ayný dekorda kurulandý dünyalar.. dildinime hükümsüz sözleri palansýz kuþanýp inadýna düþ, yollarla; dalgýnlýk, çöl çöl dumansý çekendi ciðerlerine dumansýz beni; hýzlý yaþadým diye yazýlýr her jurnale iki adýmla bir geri kalýr: tütün tütün yalan der geçer, gidendim yalan
düþ düþünce, çatýrtýsýndaydý kafatasým - hemhâl olanda döküntü vaktini yakalamak ne güç - akrep-yelkovan kumpasýnda iþlerse de zaman; nasýrlanandý omuzlarým:
aþklara dair eylem yüklü vagonlarla art ardaydý istasyonlar sorgu odasýnda kimliklerin ve kördüðümle gelirdi gözleri yalnýzlýðýn göz bebekleri uzaktý benden; tutulup, görküm olurdu doðumu rüzgarlarýn ebeleriyle dalýnda saklýydý aðaçlarýn da, yine tutar terlemeksiz sývýþýrdý fanilam kan kýrmýzýyý çalardý sararan beyazlayan karanfil.. kitaplarýn, defterlerin arasýndandý çiçek kurusu, biraz kabuklu yenmiþ yara; onlarla renklendirilmemenin üstü kalandý bana.
Nefes darlýðýnda konan boðmaca nefretim yanaðýmda hüznüm, koynumda saklým ve tüm hizalar daðýnýk ücralarýndandý aklýmýn.. bakýlsa göðe çakýlandý gözler:
oysa buseler gönderendi uzak gök uykularý koðuþturan iþgüzarlýðýnaydý topraðýn günlerin hýþýrtýsýna bölünmüþ uyanmanýn çilingirleri nasýl da heveslenirdi uçmaklara: ne saydam ne çizgiliydi tenlerde bense, yetimsem; ensemden yukarýmdý.. kapatýrdý gömleðimin yakasý uçsam da olasý gelmeseydi; intiharýn kanat sesleri de yoksanandý yükseklerde.
Bildimdi; içlerinde dantelli umutlarla ve þaraplarla - cesaret ediþleri dilenci, avuçlarý yakarý, gökteki ev sahiplerindendi - insandý ölüm mateminin çýðýrtmacý.. bilendi onlar, ayak seslerindendi bana vuraný:
fýrsatçý düþlerde onlardý kumpanya dolusu sözcükler boca eden sayfalarýn küfünden, patentsiz iþlenendi pasaklý tenimde kavramlarý yolcu kentlerinin metruk aþklarý, yokluðun saçýný tarayandý aynalarýmda tepecikler diken, iskele kuran, hedeflerine tayinim henüz alkýþlanmadan onlardý: boðazlarda yüzebilecekken bir alay sefasýndan geçen, gemiler tercih ettirendi benden dünya yuvarlaðýnda birkaç karelik yaþamlarý boðarken yaramý.. bir pencere pervazýydý yoraný.
Fasiküllerimde yýðýn yýðýndý komedya, buzlar da sýcaklýk verirdi; tinimdi üþümekten de yanan bendim, yetimdim; güneþin bulunduðu saatlerde saklanandým.. vapurlara martý atan hep torunsever ellerindeydi erinliðim; aydedenin yasaklýsýndan.
M.Mustafa USLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
M.Mustafa USLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.