karanlýkta yürürüm ben, izim bellidir. aydýnlýkta giderken sen , ayak bastýðýn aydýnlýk yerleri karanlýkta takip eder; karartýrým izlerini...
gideceðin yeri görebilmek için aydýnlýk günde gitmiþtin; karanlýk günde ben arkandan gelirim, aydýnlýða ihtiyacým yok..! olsa da görecek gözüm yok..! gözlerinsiz göremem bilmez misin?!.
körü körüne sevdiðim, sana bakmasamda görmesini bilirim, körlüðüm görünmez yapmaz seni... görmek için göze ihtiyaç duymak, acizlik iþi..!
sen, acizler güzeli; göremem diye götürdün gözlerini, görebiliyor musun bari görür kör olan sevgimi; yoksa kör müsün eskisi gibi ?!.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selçuk Özünlü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.